Szkło
Patrze w okno, widzę świat
Świat ,w którym żyje tysiące istnień
W dzień ten świat otula błękitna poświata utrzymująca życie
Z nadchodzącym wieczorem powoli budzi się mrok oślepiający wizje
Widzę za szkłem jak wiatr kołysze drzewa
Słonce zaś jasnym światłem je ogrzewa
A cisza kładzie je do snu
A ja ? Ja patrze przez okno świata ale Ciebie tam nie ma ...
Jak zwykle piękny wiersz...ehh :)
OdpowiedzUsuń